VVA JO17 wint mooi voetbalgevecht

Op een prachtige frisse Maartse dag kwam Kapelle op bezoek. Een tegenstander die op voorhand werd betiteld als titelkandidaat, maar ook net als ons met 1 doelpunt verschil van Oostkapelle/Domburg heeft verloren dus wat dat betreft gelijke kansen. Personele problemen en vakantiegangers genoeg bij ons: Kian, Nick, Koen, Stijn en Finn waren afwezig. Jelle was vrijdagnacht teruggekomen van wintersport dus niet helemaal okselfris. Binnen de dispensatieregels die er zijn hebben we daarom spelers van de JO19 geleend welk team wederom niet konden spelen door spelersgebrek. Merijn, William, Giovanni, Chris en Raul stonden voor ons klaar om te helpen. 
Ook mijn steun en toeverlaat Gerjan was geveld en zijn plaats als vlaggenist/leider werd ingenomen door Daan. 

De wedstrijd begon vanaf het 1e fluitsignaal van Peter direct scherp. We kregen geen tijd om aan de tegenstander te wennen. De 1e kans van de wedstrijd was voor Kapelle. Siep had een halve redding op een schot en Gio deed de rest op de doellijn. In de 4e minuut werd een terugspeelbal op Siep door hem niet goed verwerkt. In plaats van de bal aan te nemen, waar hij zeker de tijd voor had, schoot hij wild tegen de bal aan, waardoor deze in de voeten van de spits van Kapelle kwam. Siep leek zich op de rand 16 te herstellen, maar de spits tikte de bal rustig langs Siep in de goal: 0-1. Dat was een snelle tegenvaller en Kapelle liet zien dat ze hier voor de punten kwamen. Scherp in de duels en snelle omschakelmomenten. Een paar minuten later werd terecht een doelpunt afgekeurd ivm buitenspel, maar het was de 2e waarschuwing. Wij konden er aanvallend niet zoveel tegenover stellen, met veel lange en hoge ballen. Daardoor leek het wel alsof we aardig mee deden, want we speelden op hun helft, maar tot kansen leidde dit niet. Julian had het lastig tegen de snelle en behendige aanvoerder die vanuit de counter vlak voor rust werd weggestuurd, een goede voorzet gaf op de spits die hem vanaf rand 16 mooi binnen schoot: 0-2. Een doelpunt zoals ik ze ook graag zie. 

Wat moet je zeggen in de rust als je tegen een goede tegenstander speelt? Ik heb eerlijk tegen de mannen gezegd dat ik niet dé (tactische) oplossing had tegen dit team. Het enige wat opviel was dat zij net iets scherper in de duels waren dan wij en dat we dat moesten proberen om te draaien. Een wissel paste ik toe. Gio was wat ongelukkig geweest in de 1e helft in de opbouw en Merijn laat op gezamenlijke trainingen zien dat hij graag vanuit achter speelt dus hij moest op zijn plek. Dat bleek later wel een goede zet. 

In de 44e minuut kreeg Sven een vrije trap mee net buiten de 16 meter aan de rechterkant van het midden. Een ideale plaats voor een linkspoot, maar Merijn dacht daar anders over. Hij eistte de bal op en schoot met een krul de bal over de muur en een stuit voor de keeper in de linker hoek: 1-2. Dit gaf de boys de juiste prikkel, want het had effect op de duels die we nu wel wonnen. 
Een paar minuten later weer een vrije trap met weer Merijn achter de bal. Nu ging hij voor de rechterhoek, wederom met een stuit, maar nu kon de keeper met zijn hoofd de bal uit de hoek keren. In de 51e minuut een actie van Sven aan de linkerkant van het veld op de achterlijn pingelend naar ruimte voor een voorzet en die gaf hij op Jimi, maar die kon bij de 1e paal net niet genoeg kracht tegen de bal zetten. 
Daarna weer een kans voor Kapelle, maar Siep redde bekwaam. 
Voor Chris was het na lang blessureleed zijn 1e wedstrijd na een goede doordeweekse training bij ons. Hij liet met een aantal aardige dribbels zien dat hij het nog niet verleerd was. Zo ook in de 56e minuut, waarbij hij door 2 man gesandwiched werd en een vrije trap verdiende op het midden van het veld zo'n 20 meter van de goal. De spanning steeg, omdat Merijn zich al weer bij de bal had gemeld. Als Pierre van Hooijdonk in zijn beste dagen nam hij zijn aanloop schuin op de bal en schoot hij de bal perfect in de kruising: 2-2! En hier zijn beelden van gemaakt! Dolle vreugde op het veld en een boks van Merijn met zijn opa langs de lijn. 
Maar er moesten nog 24 minuten gespeeld worden dus we waren er nog niet, maar je voelde wel dat het team erin geloofde dat er meer te halen was. Helaas moest Chris het veld verlaten door dezelfde blessure aan zijn middenvoetsbeentje. Damian nam zijn plaats in op rechtshalf en Gio rechtsback ipv Julian om de aanvoerder af te stoppen, niet op snelheid, maar wel op daadkracht en stevigheid. 
In de 68e minuut een aanval via het midden met een pass op de lopende Damian die helaas vanaf de zijkant de keeper niet kon passeren. Dan in de 74e en 75e minuut weer Kapelle met een bal die net over ging en een open kans vanaf rechts die naast getikt werd door de uitkomende Siep. Uit de daaropvolgende corner een boksmoment van Siep die achter zijn bal aanloopt en de bal net binnen de 16 kan houden. (volgens Kapelle overigens niet). 
En dan een typerend moment van Gio die op wilskracht de bal veroverd en zijn actie doorzet en een schot lost. Deze komt op de binnenkant van de paal en de afketsende bal werd een intikker voor de alerte Raul: 3-2!
Met nog een paar minuten te spelen moesten we de rust bewaren. Kapelle ging alles of niks spelen en zocht direct de aanval. Een laatste moment: een diepe/hoge bal werd door de sterk spelende William (niet bewust, maar achterwaarts) gekopt, maar over de uitkomende (maar niet roepende) Siep. De bal leek de goal in te gaan, maar Damian kon via onze eigen lat de redding brengen. Pffffffff, dat was geluk hebben. 
Kort daarna het eindsignaal en dolle vreugde, want dat was in de rust niet meer verwacht. 

Complimenten voor de 2e helft, waarin echt geknokt was voor elke meter. De bebloede knieën van Merijn, William en Sven (en misschien nog wel meer) vertellen het verhaal van deze wedstrijd. Ook voor degenen die niet in het verslag genoemd zijn een dikke pluim!