VVA JO19 speelt met 2 gezichten

Tropisch warm, heet of snikheet het waren termen die bij afgelopen zaterdag pasten. En toch moest er gevoetbald worden, onverantwoord of niet. De KNVB last niet snel een wedstrijd voor warmte af. Wij speelde onze wedstrijd op Lamswaarde, een van de locaties van de plaatselijke combinatievereniging HSVC ’20: alle voorzieningen waren aanwezig 1 veld, 4 kleedkamers, een kantine en een bal. Ondanks het prettige ontvangst was er geen sfeer van andere spelende jeugd- of seniorenteams.

Afijn we konden aan de bak, want de jongens van HSVC zagen er groot en fysiek uit en hadden als enig team vorige week gewonnen (de rest gelijk) en waren dus trotse koploper na 1 wedstrijd.
Sven Verschueren was afwezig waardoor we 2 wissels hadden. Vooraf tekent dat makkelijk de wisselbeurten in, want iedereen wisselt dan 1 kwartier. Zonder verdere verrassingen in de opstelling begonnen we aan de wedstrijd.

Het ging moeizaam bij ons of het ging makkelijk bij de tegenstander, het is maar hoe je het bekijkt. HSVC nam het initiatief en had het meeste balbezit wat resulteerde in wat kleine kansjes, waaronder een kopbal die naast ging. Onze counters waren niet goed; telkens speelden we de bal bij de tegenstander in de voeten of gaven we een harde peer naar voren waar Luca, Jelle of Jimi dan maar achteraan moest rennen. Lekker in die hitte, terwijl we juist nog hadden gezegd om te doseren en op balbezit te spelen. In de 20e minuut ging het mis. Een corner tegen die eerst nog werd weggewerkt door Ivar werd opnieuw ingebracht en ging via een been of bil de lange hoek in bij Siep: 1-0 en direct een drinkpauze.
Even de koppen bij elkaar, want de tegenstander kreeg veel te veel ruimte om te draaien, te keren en te schieten. Het moest een tandje scherper. Helaas waren dat maar loze woorden, want na de drinkpauze verbeterde het spel zeer zeker niet. Een steekbal waar wij de ruimte voor gaven dwars door ons centrum werd door de spits op waarde geschat en in de hoek naast Siep geprikt: 2-0. We waren amper bekomen van de 2-0 en toen lag de 3-0 erin. Kian werd overlopen door zijn goede tegenstander en die gaf een trekbal op de 16 waar 2 man vogelvrij stond. 1 daarvan schoot tegendraads hoog de bal langs Siep: 3-0. Dankjewel zei hij er nog net niet bij.

Een afstraffing leek in de maak, zeker als we dan ook nog gaan mopperen op elkaar wordt het spel vaak niet beter. Iedere wissel zag vanaf de bank waar het fout ging, maar ging zelf ook geregeld in de fout als hij binnen de lijnen stond. Onze 1^e kans was pas na 33 minuten spelen voor Jimi die een crossbal vanaf rechts kreeg en de bal aardig controleerde, maar met zijn buitenkant links de bal schoot. Aangezien Jimi meestal de korte hoek zoekt vanaf links begrijpt u dat deze bal in het vangnet achter de goal belandde. Siep riep nog een keer overtuigend “los” dat zelfs de tegenstander ervan schrok en de bal die Siep niet vast had dus niet kon scoren. Met hangen en wurgen gingen we richting het rustsignaal. Dan wil Timo door het midden nog een keer een bal op Jelle geven, tenminste dat dacht ik, maar hij bleek voor Luca te zijn. Daaruit bleek in ieder geval dat de bal niet zuiver was en hij kreeg de bal per ommegaande retour. Toen nam hij wel de rust om de vrijstaande Damian aan te spelen. Die zette een een-tweetje met Jelle op, zocht de achterlijn op, legde de bal terug op de inkomende Sven die hard op goal schoot en zelfs tussen de palen. De bal ging via de vuisten van de keeper omhoog waarna hij de bal weer kon vangen. Maar dat was een aanvallend lichtpuntje waar we wat mee konden. Het rustsignaal klonk.

De kleedkamer was veel te warm en daarom zochten we de schaduw van de bomen op. Een tactische bespreking had geen zin, want we moesten eerst maar eens de bal naar elkaar overspelen. Kian zei dat hij last van zijn knie had. En ik wil dat niet betwisten, maar omdat ik hem al heel lang ken had ik meer het idee dat het een wisselverzoek was, omdat hij het lastig had tegen zijn directe tegenstander. Na een strenge maar rechtvaardige blik en de vraag nogmaals stellend, gaf hij aan dat het toch wel kon. De jongens moed ingepraat dat de tegenstander er wellicht nu te makkelijk over zou denken.

Of het geholpen heeft zullen we nooit weten, maar vanaf de 1^e minuut na rust gaan we voetballen! We spelen de bal naar elkaar, we hebben geduld en zetten vervolgens van achteruit een eerste goede aanval op via links over Jimi die de vrijstaande Sven bedient en in de handen van de keeper schiet. Vlak daarna weer via de linkerkant Nick, Kian en Jimi komt de bal bij Sven die de 16 in dribbelt en onderuit wordt gehaald: penalty. Net als vorige week neemt hij deze weer zelf en schiet hem weer beheerst binnen: 3-1 in de 3^e minuut na rust. We willen doorpakken, maar geven soms ook wat ruimte weg. Een kans van HSVC wordt in de korte hoek goed gepakt door Siep. Toch houden we het betere van het spel. Nick schuift het middenveld in haalt hard en strak uit; ondanks de zwabber kan de keeper hem goed pareren. In de 59^e minuut geeft Timo druk op de keeper; de lange bal komt op het bolletje van Nick die naar Sven kopt. Dit geeft een steekpass op de lopende Luca en die scoort met buitenkant rechts (want links kan hij niks mee) over en langs de uitkomende keeper: 3-2.  We zitten weer helemaal in de wedstrijd. Zo’n 10 minuten later vraagt Nick aan mij om een drinkpauze, maar dat bepaalt de scheidsrechter en niet ik. Mogelijk had hij daardoor even geen concentratie meer bij de ingooi van HSVC, want zat niet kort genoeg op zijn vent. Die haalde uit de draai verwoestend uit in de kruising: 4-2 en toen was het drinkpauze. Voor HSVC was dat een perfect moment, want ze wisten het echt even niet meer. Voor ons natuurlijk een domper. Net na de drinkpauze zette Kian weer een aanval op, maar twijfelde iets te lang en verloor de bal aan zijn tegenstander. Omdat we heel hoog stonden kon zelfs de snelle Nick het niet meer belopen en de uitkomende Siep was net te laat om de bal te raken. De speler omspeelde Siep en tikte de bal in het lege doel: 5-2.

Ondanks de nieuwe tegenslag gingen we door. Een afstandschot van Sven ging via de tegenstander op de buitenkant van de paal. Een handsbal in de 16 meter van HSVC werd niet bestraft. Daarna schoot Luca op de lat en had Timo veel rustiger moeten blijven bij de 2 kansen die hij kreeg. Ook Damian en Stijn waren nog dichtbij een scoringskans. In de laatste minuut van de reguliere speeltijd tikten we ze via onze rechterkant Koen, Stijn, Hans even zoek waarna Hans de bal vanaf de achterlijn de bal terugtrok op Sven die in de korte hoek hard en laag binnen schoot: 5-3.
Er was nog wat blessuretijd, want HSVC had bij corners en vrije trappen wel de tijd genomen en Jelle was met kramp van het veld gegaan. Op advies van mij gingen we allemaal nog bij een vrije trap de 16 meter in; misschien in de kluts nog een kansje? Maar helaas, meer zat er niet in.

Laten we het positief bekijken: 1^e helft 3-0 verloren, 2^e helft 2-3 winst én nog belangrijker: we hebben gedurfd te voetballen. Jammer dat we zaterdag vrij zijn, anders hadden we dit gelijk door kunnen zetten naar twee helften goed spelen. Nu pas op 23 september weer en dan thuis tegen Kapelle.