VVA JO13 mist te veel kansen

Dit keer stond de uitwedstrijd tegen SJO HSVC'20 (Hontenisse/SDO) op het programma. Deze ploeg stond zonder punten stijf onderaan in de competitie. Toch was het een spannende dag, want bij winst zouden we wel eens kampioen kunnen worden. Ryo was weer terug van een blessure en de selectie was compleet, dus er stonden 13 man klaar voor vertrek op het Raadshuisplein: Aydean, Boaz, Damian, Dani, Dennie, Dex, Fedde, Floris, Kai, Nicky, Ryo, Sky en Steijn. Een keertje geen regen, het was koud, maar het zonnetje scheen, dus het beloofde een mooie dag te worden.

Voor de wedstrijd was er natuurlijk tijd voor de wedstrijdbespreking. Er werd teruggeblikt op de uitwedstrijd tegen Kapelle eerder dit seizoen, want toen hadden we het ook lastig tegen een ploeg die puntloos onderaan stond. Verder werden de standaard afspraken herhaald: samen aanvallen, samen verdedigen en in balbezit het veld groot maken zodat we ruimte hebben om te voetballen. Helaas speelden we niet of het eerder toegezegde kunstgras, maar op hobbelig natuurgras (de eerste tegenslag van vandaag).

We begonnen goed aan de wedstrijd. We lieten zien dat we voetballend beter waren, we speelden veel op de helft van de tegenstander en we creëerden kleine kansjes. Toch kwam HSVC - tegen de verhouding in - op een 1-0 voorspong. Bij hun eerste aanval kregen ze direct de kans om vrij op doel te schieten. Ryo bracht nog knap redding, maar de spits kon de bal vervolgens makkelijk binnentikken. Op zich niks aan de hand, want we waren duidelijk beter dan de tegenstander. Dat lieten we ook na deze tegenslag zien. Onze kansen werden steeds groter, maar tot doelpunten kwam het niet. En zoals het vaak gaat bij voetbal, als je zelf de kansen niet maakt, dan scoort de tegenstander wel. De 2-0 was een van richting verandert schot waar Ryo niks aan kon doen. Ondanks dat de achterstand groter werd, bleef het vertrouwen dat we zouden winnen. Na een grote gemiste kans van Nicky op aangeven van Aydean, wisten we het net in de 22^ste minuut dan eindelijk te vinden. Dennie speelde Boaz aan in het zestienmetergebied. Boaz hield goed overzicht en zag dat Nicky er beter dan hemzelf voor stond. Het legde de bal goed neer voor Nicky en die schoot binnen: 2-1. Op naar de gelijkmaker. Maar die kwam er helaas niet voor de rust.

In de rust was er wat gekibbel onderling. De trainer gaf aan dat dat nergens voor nodig was. Op zich werd er – op een moeilijk veld – best goed gespeeld. Het enige dat beter moest, was de kansen afmaken, want die hadden we voldoende gehad. Iedereen had nog steeds vertrouwen in een goede afloop en zo gingen we de tweede helft in.

HSVC begon met een goede kans in de tweede helft, maar Ryo bracht knap redding. Vervolgens weer het spelbeeld net als in de eerste helft. Wij waren beter, creëerden meer kansen, maar de echte scherpte voor de goal ontbrak. In de 44^ste minuut viel eindelijk de gelijkmaker. In een scrimmage wist Nicky de bal over de achterlijn te werken. De scheidsrechter liet doorspelen, maar de grensrechter van HSVC gaf netjes aan dat het een doelpunt was: 2-2. Diezelfde scheidsrechter ging steeds gekkere beslissingen maken. Een hoekschop van Dani werd duidelijk door een speler van HSVC met de hand weggeslagen, maar de scheids deed of hij het niet zag en gaf geen penalty. In de 49^ste minuut kwam HSVC tegen de verhouding in weer op een voorsprong. Door het hobbelige veld tastte Ryo mis op een afstandsschot: 3-2 achter met nog maar 11 minuten te spelen. Nog geen minuut later leken we de gelijkmaker te scoren, maar de scheids keurde deze af voor buitenspel, zonder dat de grensrechter van HSVC vlagde. Een dubieuze beslissing, zeker omdat de bal vanaf de achterlijn werd voorgegeven. Dan kan het helemaal geen buitenspel zijn. De jongens hadden moeite met deze beslissingen van de scheidsrechter, gingen meer praten en minder voetballen. In de blessuretijd maakte Steijn toch nog de gelijkmaker. Hij schoot de bal op aangeven van Dani hard achter de keeper: 3-3. Niet veel later floot de scheidsrechter af.

De teleurstelling was groot in de kleedkamer. Door een gelijkspel tegen de nummer laatst werden we (nog) geen kampioen. Uiteraard kreeg de scheidsrechter de schuld. De trainer heeft daarop wel duidelijk gemaakt dat we om de scheidsrechter hadden kunnen lachen, als we alle kansen hadden afgemaakt. Dan hadden we namelijk minstens 15-3 gewonnen. Dus eerst naar jezelf kijken en dan pas naar een ander. Later op de training heeft de trainer nog wel verteld dat hij dat makkelijk kan zeggen, maar dat hij ook wel begrijpt dat dit niet zo makkelijk is. Toen hij een jaar of 12 was (en vele jaren daarna ook nog wel), kon hij ook niet zo makkelijk over verkeerde beslissingen van een scheidsrechter heenstappen.

Gelukkig waren de uitslagen op de andere velden gunstig, waardoor we bij een gelijkspel tegen Zaamslag/Vogelwaarde alsnog kampioen zijn. Op naar volgende week.