Terneuzen MO15-1 blijkt zware dobber

Het nadeel van eerste staan is dat de tegenstanders tot op het bot gemotiveerd zijn. Met de wetenschap dat Terneuzen vorige week een dikke overwinning, 4-0, had behaald op Middelburg Zeelandia. Een week daarvoor hadden ze maar nipt  verloren,4-3,van Walcheren, wisten we dat we een pittige wedstrijd voor de boeg hadden.

We kenden Terneuzen nog van de regiocup die we in Juni hadden gespeeld. Het bleek inderdaad dezelfde ploeg, maar al snel werd duidelijk dat deze ploeg behoorlijk wat stappen heeft gemaakt. Waar we in Juni nog vrij eenvoudig wonnen, was het dit keer een zware dobber. Vooraf werden de meiden al gewaarschuwd dat we vanaf minuut 1 er vol tegenaan moesten gaan anders werden we onder de voet gelopen. Op zich starten we niet eens zo verkeerd. Al snel kregen we 3 kansjes via Tess, Saar en Fien. Maar Terneuzen deinsden niet terug, sterker nog. Ze gooiden er nog maar eens schepje boven op. En dat had resultaat. Terneuzen kreeg langzaam het middenveld in handen en zetten de 2 snelle speelsters die voorin stonden continu aan het werk. Als we de bal hadden raakten we deze eigenlijk te snel weer kwijt. De anders zo balvaste middenvelders waren regelmatig een stap te laat waardoor Terneuzen ons continu onder druk bleef houden.

Toch had Kyra, onze keepster , niet zo heel veel te doen dan een paar ballen tegenhouden die van afstand werden geschoten. Bij rust was de stand nog 0-0. De tweede helft begonnen wij weer veel beter dan het einde van de eerste helft. We kwamen er beter uit en nu werd er wel goed aangesloten door de middenvelders. Dat was ook zo in de rust besproken. Bij een diepe bal in de ruimte kwam Saar alleen voor de keepster en zo kon ze de 0-1 intikken. 

Maar na het doelpunt zakten we weer weg. We leunden te veel op onze verdediging. Maar die staat wel als een huis. Ymke, Suus, Lotte, Ilse en Anouk moesten echt veel opruimen. Zeker de rugdekking van onze centrale verdedigers was uitstekend. Ilse had de snelste speler van Terneuzen tegen zich, maar ze was ze toch regelmatig de baas. Dik compliment hoor.

Echter maakte onze tegenstander door onoplettendheid van ons de 1-1. Maaike had nog in de slotminuten een mooie vrije trap in de benen, deze belandde echter bovenop de lat. Helaas vond de scheidsrechter het nodig om een veel belovende aanval van ons in de allerlaatste seconden Af te fluiten, omdat het tijd was. De emoties van de meiden na de wedstrijd in de kleedkamer was begrijpelijk om die vreemde actie van de scheidsrechter, die verder eerlijk gezegd prima floot. Maar we moeten eerst naar onszelf kijken en dan pas naar anderen. Betekent dat we te veel balverlies hadden, zodat combinaties eigenlijk niet mogelijk waren en door balverlies sta je weer verkeerd in verdedigend opzicht. Op de trainingen is het al vaker gezegd dat we te lief zijn voor elkaar. Er mag echt wel eens een keer gebikkeld worden.

Een wedstrijd met gemengde gevoelens. We hadden ook zo maar kunnen verliezen. Maar met de vrije trap van Meike en die laatste aanval hadden we ook de winst kunnen pakken. Maar ons spel berustte te vaak op toeval en waren afhankelijk van de individuele actie.

We zijn nu halverwege de competitie en concluderen dat de eerste 6 ploegen van de ranglijst eigenlijk weinig voor elkaar onder doen. Iedereen kan van iedereen winnen. Dus het gaat nog een spannende titelrace worden.