Inhoudsopgave jublieumboek
door Gerrit van Sabben (vader van Kees van Sabben)Vroeger, ja als je soms met oudere voetballers op het voetbalveld staat dan hoor je dikwijls dat er vroeger beter,mooier en veel sportiever gevoetbald werd, want er wordt
veel gepraat langs de lijn. Soms, zo zeggen de oudjes, als er slecht gespeeld wordt of net niet zo als zij dat graag zouden zien, ze kunnen dit elftal beter inleveren voor elf
anderen. En wat zijn ze weer gemeen, moet je die weer in het rond zien maaien.
Maar ook de dingen rondom het voetballen komen zo nu en dan wel eens ter sprake. Er om nu eens te kijken hoeHet zo n 30 á 40 jaar geleden was, zijn we bij Gerrit vanSabben (Kees zijn vader) eens gaan praten over de dingen rondom het voetballen, zoals trainen, trainer, elftalcommissie,besprekingen, spelpeil, mentaliteit, publiek,accommodaties, het reizen enz. enz. en om u een indrukte geven van dit gesprek zullen we proberen het in het hieronder staande verhaal zo goed mogelijk te vertellen hoe het vroeger was in ons clubje. Hoe het nu is weten we allemaal.
Om bij het eerste te beginnen.De training was vroeger zeer primitief. Men kwam om 7uur en speelde een partij tot 8.30 uur en de training was voorbij. Dit werd dan gedaan op het “voetbalveld” een wei die voor een seizoen gehuurd was van een boer. Ook werd, wanneer er alleen wedstrijden op het veld gespeeld mochten worden, er op straat getraind. Soms werd de gymzaal afgehuurd maar dan werd de voetbalverenigingeen gymvereniging omdat daar geen plaats was voor voetbal.
Wel werden de trainingen beter bezocht dan nu,30 man waren op een trainingsavond geen uitzondering.Als er een trainer was, dan werden er wel eens baloefeningen gedaan. Maar niet in die mate zoals het nu gedaan wordt. Ook waren er de materialen er niet voor. Wel werd er ‘s winters door gevoetbald en werd er afgelast wanneer dit niet anders kon. Was het veld (wei) bevroren werd er niet aan aflossen gedacht. Dit werd alleen gedaan als er zoveel water op het veld stond dat je beter kon gaan zwemmen, en dan werd er pas over aflassen gepraat wanneer de wedstrijd al een half uur bezig had moeten zijn.
We weten wel hoe het nu is maar toch even vaststellen:nu wordt er afgelast wanneer men denkt dat het gaat regenen. Ook hadden ze vroeger een elftalcommissie die bestond uit een speler, een bestuurslid en een niet spelend lid. De beste spelers werden altijd opgesteld en daarna de mensen die wat opkomst betrof het meest te vertrouwen
waren. Er werden elke week kaarten rond gebrachte n iedereen wist dus ruim van te voren waar hij aan toe was.
‘s Zondags, de zaterdag was voor de meeste in die tijd nog een werkdag later kwam de zaterdag er meer in voor voetbal, wanneer er thuis gespeeld moest worden was men er niet te vroeg van te voren, 10 minuten was veel.Van besprekingen kwam dus niet veel terecht. Als men op zaterdag moest spelen was het nog erger. Als men om 3uur moest spelen stond men om 10 voor 3 nog op het land te werken, soms al met de voetbalspullen aan.
Als men uit moest was dit meestal op de fiets, fietstochten naar Nieuwland en Kruiningen waren geen uitzondering.Werden de reizen verder dan maakte men gebruik vaneen vrachtwagen of een “bellewagen van Minnaard”. Al smen naar Schouwen moest, werd van te voren Berrevoets in Zierikzee opgebeld en die lag dan met een boot in hetGoese Sas. De fietsen in de sloep achter de boot en zelf in de kajuit. In Zierikzee aangekomen dan nog een uurtje fietsen of wanneer men geld had (want ieder betaalde uit eigen zak een vast bedrag en de rest uit de kas) ging men verder met de bus.
Omdat het nogal lange reizen waren was er geen tijd voor besprekingen en daar werd ook
geen punt van gemaakt.Op de kaart stond waar je speelde, viel er iemand uit dan kwam de invaller op die plaats.
Vroeger werd er wat gemakkelijk gevoetbald. Op die manier van “bal de lucht in dan kan de tegenstander er niet bij”. Er werden wel meer doelpunten gemaakt dan nu. Niet dat er met 10-0gewonnen werd maar overwinningen van 7-6 of gelijke spelen van 5-5. Dit kwam vooral omdat, wanneer men met 2-0 voorkwam dan werd er niet naar gevoetbald om die 2-0 vast te houden, maar men ging met man en macht weer aanvallen en dan kreeg men weer doelpunten tegen.
Ook werd er maar één systeem gevolgd door alle elftallen,namelijk: doelverdediger, 2 vleugel-verdedigers, 2centrumverdedigers, een spil , 2 vleugel-aanvallers, 2 centrum-aanvallers,en een spits en dit alles in een ster-formatie. Wat de mentaliteit van de spelers betrof was deze beter dan nu.
Er was om te beginnen meer teamgeest en als er iets in de vereniging moest gebeuren dan hielp iedereen er aan mee. Er waren heus wel eens O.H.‘s die werden vlug het zwijgen opgelegd. Wel werd er op de tegenstander gevloekt en werd er wel eens een dreun verkocht,maar dit werd gesust met de in die tijd bemoedigende woorden “Jullie komen toch over vier weken bij ons?”
Van publieke zijde werd er meer gereageerd, maar dan wel met uitspraken die niet op een voetbalveld thuishoren. Dit was bij elke club zo.Wel was er veel publiek, sommige wedstrijden werden door 100 of meer mensen bezocht. Wat de accommodaties en de materialen betreffen zijn we nu natuurlijk een profclub vergeleken bij vroeger. Toen werd, zoals u al hebt kunnen lezen, een weiland gehuurd om op te kunnen voetballen.
Als het dan meezat mocht je daar ook nog op trainen,maar dan moesten er geen koeien op staan, want dan kon je wel stront blijven ruimen en dat was op zaterdag al werk genoeg. Er waren zelfs verenigingen die 2, 3 of 4akkertjes naast elkaar gehuurd hadden en dan daar opspeelden. De aftrap kon dan ook nooit door het publiek bekeken worden omdat het in de diepte gebeurde.Vergelijk het maar met het verkeersbord-uitholling overdwars.
Maar nog erger was een veld met sintels van het station.Slidings nemen was dan een pijnlijke zaak. Kleedhokjes waren op de voetbalvelden niet aanwezig dus dan maar verkleden in een hoekje van het veld. Wassen was er niet bij na de wedstrijd of men moest geluk hebben dat de andere vereniging Duitse helmen had kunnen bemachtigen en deze op een paal had vast gemaakt en ze gevuld had met water (in Serooskerke). Een kantine was in die tijd helemaal niet bekend.
Men moest geluk hebben dat er in de buurt van het veld een café was waar men in de
rust een slok water kon krijgen of kopen.Als een vereniging een reserve bal had was dat “Super de luxe” Meestal was er maar één bal en als die kapot ging was de scheidsrechter genoodzaakt om de wedstrijd te staken. En dan was het volgende week spelen met een
bal met een veter met een lekkere knoop er op. Dat was lekker op je hoofd.
Daar de accommodaties niet zo best waren werden er ook bijna geen toernooien georganiseerd. Werd dit toch gedaan dan was het verdeeld over een paar weken. Om
nog even over het reizen terug te komen. Als men naar een verre uitwedstrijd moest, werd er van de zijde van de KNVB gevraagd of de scheidsrechter mee mocht reizen.
En dan kwam de “ware sportieve gedachte” naar voren:”Je mag mee reizen maar dan moeten we wel winnen,winnen we niet dan stap je terug” En dan werd er gewonnen, ook al moest je door het zijnet doelpunten maken. Volgens Gerrit van Sabben is er veel veranderd maar een ding is nog het zelfde:
“ ALLE SPELERS ZIJN NET ZO GEMEEN ALS VROEGER.”
