Inhoudsopgave jublieumboek
door Rinus Nagelkerke In de loop der jaren heeft de vereniging heel wat trainers versleten. Niet alle namen zijn ons bekend. Daarom een terugblik op de ons bekende trainers.
Dokter ten Have (dorpsarts)
In 1940 (?) werd ten Have benoemd tot voorzitter. Het was een sportman in hart en nieren. Hij had zelf veel gevoetbald en veel voetbal gezien, zowel in binnen- als buitenland.
Hij zei dan ook het verschil tussen goed en slecht voetbal te kennen en wilde het goede voetbal aan de leden leren.Hij stelde zich op dezelfde vergadering beschikbaar als trainer voor enkele avonden per week. Hij wees verder op het feit dat men door sport vrienden maakt, en dat de sportiviteit er door wordt verhoogd. Een eerste vereiste was echter de wil van de spelers om geregeld te oefenen en iets voor het doel over te hebben.
Hij wekte de leden op tot het geregeld bezoek van de oefen-avonden en wees tevens op de strikte opvolging die hij wenste op de door hem gegeven orders. Hoe de reacties van de spelers op de trainer waren werd nergens vermeld.
J. Godé.
Op 5 december 1941 (wat een datum!) tijdens een ledenvergadering werd de heer Godé voorgesteld als trainer. Er was een zaal beschikbaar maar brandstof was een moeilijk probleem. Het trainings tenue werd als volgt vastgesteld:voetbaltenue met gymnastiekschoenen of voldoende vervangend schoeisel.
In maart 1943 was er een bestuurscrisis. Het bestuur trad in zijn geheel af als reden:
1e: niet bezoeken van trainingen die geld kosten
2e: naar de trainingen staan kijken met de handen in de zakken
3e: korfballen
4e: reserve vraagstuk
5e: weigeren om mee te spelen omdat er een speler is opgesteld die er niet in thuishoorde
6e: rondstrooien van kritiek
De problemen waren blijkbaar ontstaan omdat de trainer veel aan atletiek deed. Dit had ook te maken met de beschikbaarheid van materiaal. De voorzitter vond echter: “al leert men van atletiek niet direct voetballen, het houdt het lichaam fit en de geest goed”.
Het gevolg was wel dat er alleen maar getraind kon worden voor de zevenkamp. In januari ‘46 kon weer normaal getraind worden maar de trainer eiste wel dat hij gehaalden gebracht werd. Hoe lang de trainer het heeft volgehouden is niet bekend.
Dhr. Hensbergen
Op de jaarvergadering van juni ‘56 waren de leden zich er terdege van bewust dat een trainer niet te missen was. Dhr. Hensbergen uit Goes werd benaderd en aangenomen voor F 12,50 per avond.
Deze trainer heeft het blijkbaar niet lang volgehouden want op 12 september ‘56 werd er besloten een trainer te zoeken die eerst op het veld en daarna in de zaal kon trainen. In de volgende jaren is weinig te lezen over een trainer. Tot april ‘60 wanneer Jan van Hecke uit Goes in de maand mei de trainers kosten voor zijn rekening neemt. Wanneer de opkomst dermate groot is zou het bestuur besluiten dit te vervolgen.
Jaap Felius
Jaap was de speler/trainer van ‘s-Heer Hendrikskinderen.Kort na de fusie is hij gestopt. De training bestond hoofdzakelijk uit conditietraining. Vooral in de winter, want dan werd er getraind in het Heer Hendrikhuis te ‘s’Heer Hendrikskinderen. Hij heeft er wel voor gezorgd dat de vereniging in de eerste klas belande.
Jo Janse
Drie kandidaten kwamen een proeftraining (!!!!) geven. Jo kwam als beste uit de bus, maar een onkosten vergoeding van fl.1500,00 was voor de vereniging een heel bedrag. De toenmalige voorzitter J. de Vos wist hier wel een oplossing voor. De selectie spelers moesten er maar voor werken op de zaterdag.Zodoende zag je verschillendez aterdagen de spelers in de gladiolen bij de voorzitter.
Ook de trainer liet zich van de goede kant zien. Hij liet zelfs de posttrein (Jo werkte op de trein) stoppen in “Ankervere” om op tijd op het werk te verschijnen. Er werd zeer veel op techniek getraind, hij vond dat de basis voor het voetbalspel. Van hardheid moest hij iets hebben. Het kwam zelfs voor dat hij in de rust vertelde:“als de tegenstander zo te keer blijft gaan, laat ze dan maar winnen!”
Halverwege het 2e seizoen kreeg hij een aanbieding van De Meeuwen. (toen nog 2e klasser). Het bestuur wilde hem deze sportieve verbetering niet in de weg staan. Bovendien had hij zijn opvolger goed ingewerkt.
Wim Hirdes
Dit was een ander soort trainer. Hij eiste een goede wedstrijd mentaliteit. Dat hij hiermee succes had bleek uit de resultaten. Na jarenlang tegen degradatie gevochten te hebben, eindigde men op de 4e plaats.
Helaas liet men de punten liggen tegen de zwakke teams.De clubblad redactie was ook zeer ingenomen met hem,want elke keer zorgde hij er voor dat de spelers voldoende “voetbalvoer” te lezen hadden. Voor zijn vertrek gaf hij zeer persoonlijke redenen op. Een rol zal zeker gespeeld hebben: de geringe trainingsopkomst.
J. Simpelaar
Hij wilde ‘s Heer Arendskerke helpen omdat men niemand te pakken kon krijgen. Bij zijn aanstelling deelde hij wel mede dat hij een heel andere trainingsaanpak gewend was. Springtouwen en zandzakken moesten aangeschaft worden. Bovendien werd er op elke training tijd ingeruimd voor gymnastische oefeningen. Vele spelers liepen dan ook na een training en de volgende dag met stijve spieren rond.
Toch werd hij gewaardeerd want hij wist een uitstekende sfeer te scheppen. Vooral na afloop van de wedstrijden inhet vroegere clubgebouw Café de Tol heerste een gezellige sfeer. Na één seizoen hield hij het voor gezien. Wel keerde hij terug in een bestuursfunctie, waarvoor hij veel werk verzette. Zijn inzet voor een eigen clubgebouw was zonder meer geweldig.
Gilles Sohier
Een echte verenigingsman evenals zijn vrouw Riet, die vooral van gezelligheid hield. Op de training liet hij zich ook van zijn beste zijde zien. Menig speler belandde tijdens een partijtje training in de afrastering wanneer Gilles een schouderduw inzette. Na afloop van de training moest er ook sfeer gekweekt worden. Hij richtte zelfs het scheidsrechter kleedlokaal in als “kantine”. Gelukkig was dit van korte duur want de kantine werd spoedig geopend.
Het was ook de man van de dans avonden. Zelf nam hij dan de microfoon om een bingo te leiden. Verder slaagde hij erin cafébaas Piet Schrijver zover te krijgen dat hij de1e selectie shirts schonk. Tijdens de fotopresentatie liet hij de voorzitter J. de Vos zelfs zijn klompen uit doen. Toch stonden ze nog op de foto.
Gilles was ook een fan van het zaalvoetbal. Hij wist een aantal mensen “warm” te krijgen voor een zaalvoetbaltoernooi.Dit was direct een succes want nu hebben we nog steeds het kerstzaalvoetbaltoernooi dat een uitstekende naam heeft.
Hans de Rijke
Een fanatiek “voetbaldier”. Zijn stemvolume kon je over het dorp horen. Een echte prestatie-trainer. Hij eiste van de spelers veel. De mentaliteit van sommige jongens kon hij niet begrijpen. Daarom hield hij het na één seizoen voor gezien.
Wim Konings
Hij was de trainer die voor de eerste keer spelers bijeenkomsten organiseerde. Er kon gediscussieerd worden over de wedstrijden en de trainingen. Toch wist hij niet die band met de spelers te krijgen om optimaal te presteren. De motivatie was bij sommige spelers ver te zoeken. Degradatie naar de 2e klasse was dan ook onvermijdelijk.Voor het clubblad was hij een verdienstelijke schrijver.
André v.d. Broek
Een trainer die samen met zijn vrouw Yvonne veel voor de vereniging over had. Vele uren verbleef hij op het sportparkHet was de eerste trainer die zich ook met de jeugd bemoeide. Hij nam er een jeugdgroep bij, bovendien wist hij ook een aantal spelers warm te krijgen om iets voor de jeugd te doen.
Onder zijn leiding is ook het eerste voetbalkamp georganiseerd .Dit sloeg geweldig aan en tot op de dag van vandaag is het nog steeds een van de hoogtepunten voor de jeugd. Iets nieuws organiseren deed hij graag. De bij sommige spelers gehate St. Nicolaascross was zo’n idee.
Toch wist hij vele spelers te motiveren mee te doen. Om teamgeest te kweken kreeg hij de selectie zover om een toneelstuk in Vlissingen te bezoeken. Gelukkig was er na afloop ook nog iets te doen.Na 1 jaar 2e klas wist hij de vereniging weer de 2e klas in te loodsen.
Ook zijn vrouw Yvonne zat niet stil. Een feestcommissie werd samengesteld, die een aantal gezellige avonden organiseerden. Ook voor het clubblad was zij een gewaardeerde medewerkster. Na een buitengewone ledenvergaderingw erd hij door het bestuur om financiële perikelen bedankt.
Jaap Labruère
Een gezellige trainer die theoretisch goed onderlegd was.Het was geen trainer die met harde hand regeerde, terwijl sommige jongens dit best nodig hadden. De prestaties waren wisselend. Het 2e seizoen ontsnapte men ternauwernood aan degradatie in de laatste wedstrijd tegenColijnsplaatse Boys.
Kees Meulenberg
Bijna was Kees in de tweede klasse begonnen. VolgensKees was alles prima met Colijnsplaat geregeld. In de wedstrijd pakte dit echter anders uit. Het leek wel een kampioenswedstrijd voor de tegenstander. Kees was verschrikkelijk fanatiek. Dit wist hij ook op de spelers over te brengen.
Met de spelers die het vorige jaar bijna degradeerden wist hij in de laatste wedstrijd het kampioenschap in de 1e klas te bereiken. Het wisselspelerprobleem onder Kees was groot want de 12e en 13e man kwamen zelden aan bod. Wel wist hij uit de selectiegroep van 11het optimale rendement te halen.
Jaap de Ridder
Omdat een aantal spelers stopten, werd Jaap met de erfenis van Kees geconfronteerd. Hij moest direct een aantal jeugdspelers opstellen, die niet gewend waren aan het niveau van de 4e klas. Het gevolg was wel degradatie naar de afdeling.
Jaap heeft er alles aan gedaan om dit te voorkomen. Hii was soms nog zenuwachtiger dan de spelers. Ook hield hij zijn oog gericht op de jeugdafdeling, hij was medeorganisator van de eerste Technische Dag.
Jan de Roo
Jan had te maken met een echte vrijgezellen ploeg. Dit was vooral na afloop van de wedstrijden goed te merken.Ook had hij er wel eens moeite mee dat sommige speler vrijdagavond laat zich de “gele rakkers” lieten smaken.
Een mixed van jong en oud wist hij tot een geheel te smeden.De resultaten waren wisselvallig. Vele spelers vonden het spijtig dat hij na 2 seizoenen niet verder wilde.
Twee initiatieven van Jan (worden nog steeds georganiseerd)zijn zeker nog te vermelden n.l. de oudejaarstraining. Elk lid met echtgenote werd en wordt op de laatste training van het jaar uitgenodigd. Na afloop gezellig samenzijn in de kantine waar sommige leden een sketch opvoeren. De verschillende sketches zullen op de REVEU te zien zijn.
Zelf liet hij zich ook niet onbetuigd want hij presteerde het“op zijn handen” rond het biljart te lopen. Helaas voor Jan moest hij ‘s avonds wel op de fiets vanKees van de Kreeke naar huis want zijn gezichtsvermogen voor de avond was beperkt (verstandig).
Ook is Jan de initiatief nemer van het onderlinge zaalvoetbaltoernooi.De eerste jaren werden alle opgegeven spelers gemengd. Dit is nog steeds het geval. Maar de laatste jaren doet er een OLD STARS team mee. Zij spelen met 5 veldspelers. Ook JAN doet nog regelmatig mee.Na afloop is er een Chinees buffet in de kantine. Hier wordt gretig gebruik van gemaakt.
Izak Verkeste
Onder Izak werd nog een verdere verjonging doorgevoerd.Het eerste seizoen was wisselvallig, hoewel er wel een periodetitel werd veroverd. Dit seizoen zijn de resultaten (februari) hoopgevend voor een kampioenschap.Aan Izak zal het niet liggen want fanatiek is hij genoeg.
Tot slot
Vele trainers hebben het sportcomplex al betreden. Allemaal hebben ze het beste voorgehad, Niet iedereen heeft zijn “ei” er kwijt gekund. De ene trainer lag beter inde groep dan de ander. Soms werd er meer op techniek getraind dan weer op conditie. Toch heeft elke trainer zijn contract uitgediend.
Nooit is halverwege het seizoen een trainer de laan uitgestuurd of opgestapt.Toch zullen vele trainers zeggen: ‘’s Heer Arendskerke is een ‘eigenaardige’ vereniging waar wel prettig te werken is.”
Trainers in onze vereniging
1988 - 1990
Izaak Verkeste was twee seizoenen trainer van VVA. In het eerste jaar een periodetitel maar geen succes in de promotie wedstrijden.Ook het tweede jaar geen promotie na lang op kop te hebben gestaan was het hoogst haalbare twee promotiewedstrijden tegen Kruiningen. Maar wederom geen promotie.
1990 - 1994
Andre van de Broek voor de tweede keer terug gekeerd op het oude nest, het begin van een successtory!!! In de jaren met Andre als trainer werd VVA 2x kampioenen promoveerde 1x via de nacompetitie wat resulteerde in een plaats naar de 2e klas.
1994 - 1997
Jack Schipper werd de opvolger van Andre van de Broek.Voor het eerst in de tweede klas, menigeen keek de ogen uit want er gespeeld tegen ploegen die jaren 1e klas ervaring
hadden, o.a. SHO, Strijen en RVVH en natuurlijk de zeeuwse derby’s tegen Kloetinge en Oostkapelle. In het laatste jaar van Jack was er een reorganisatie bij de KNVB waardoor de bovenste helft van de 2e klas promoveerde naar de 1e klas. Helaas, dit was niet weggelegd voor VVA.
1997 - 1999
Kees van der Sluis was de nieuwe trainer in deze jaren.Weinig hoogtepunten, een stabiele 2e klasser met ups en downs. Misschien wel te zacht voor VVA
1999 - 2000
Cees van der Linde en Kees van der Sluis wisselden van club, van Patrijzen naar VVA en omgekeerd. Voor de competitie begon al een keepersrel in de vereniging, iets wat VVA onwaardig is en waarbij de club de grote verliezer was.Bij de winterstop had Cees van der Linde het al bekeken en wenste zijn contract niet te verlengen.
2000 - 2003
Na een aantal sollicitatiegesprekken werd Marien Schroevers de nieuwe trainer, een man met een eigen mening die niet door iedereen in de vereniging gedeeld werd. Het enige wat telde was het eerste elftal en dit was voor een aantal mensen binnen de vereniging toch niet de juiste weg die je bij een dorpsclub bewandeld.
Dat dit dan ook een keer zou escaleren was niet vreemd. In het laatste jaar was na de winterstop een meningsverschil tussen jeugdbestuur en trainer er de oorzaak van dat de trainer besloot om direct op te stappen.
Voor de vereniging goede of een slechte zaak, wie zal het weten.Feit was wel dat onder interim Jack Schipper toch nog een hoogtepunt werd bereikt in de 2e klas en wel het overnemen van een periodetitel. Hieraan verbonden twee wedstrijden tegen de De Zwerver uit Kinderdijk. Thuis een kleine overwinning uit een kleine nederlaag, dus strafschoppen– helaas voor VVA, maar toch een schitterend einde van een rumoerig seizoen.
2003-2004
Jack Wijnands, 2e trainer van Oostkapelle, werd de nieuwe trainer van VVA. Dat het een seizoen zou worden dat in het teken stond van overleven in de 2e klas stond eigenlijk al bij aanvang van de competitie vast en jammer genoeg is dit niet gelukt. Na een verblijf van 10 jaar degradeerde VVA naar de 3e klas. Ook het opzeggen van het vertrouwen in de trainer, door de selectie, verdiende geen schoonheidsprijs.
2004-heden
Als helper in de nood was Andre van de Broek bereid om van VVA weer een club proberen te maken waar iedereen weer door een deur kon. Dat het eerste jaar in de 3e klas moeizaam zou gaan was wel een beetje te verwachten. Voorbeelden genoeg. Jongere spelers inpassen en handhaven is dan ook de doelstelling.
