Inhoudsopgave jublieumboek
Zo kort na de fusie was er duidelijk een sprake van gewenning aan elkaar. Weliswaar kwamen de meesten van Heer Arendskerke, maar toch was er een groot verschil tussen de zondag voetballers en de zaterdag spelers. Zo rond de jaren ’70 is toen ook de beslissing gevallen dat we stopten met zondagvoetbal, een beslissing die in de latere jaren door meer verenigingen genomen is. Het motto was toen: maak een duidelijke keus en afspraak binnen je vereniging wat je wilt, anders is er onderling altijd een stammenstrijd.Nu is dat wel geen strijd meer van zaterdag of zondag,maar het kan nu ook voorkomen dat jeugd en senioren niet direct dezelfde lijn hebben.
Als je terug kijkt op die jaren, zie je dat de grote lijnen van de werkwijze wel overeenkomen met tegenwoordig. Wel is nu een en ander veel gestructureerder, gestroomlijnder en professioneler. Dit kost natuurlijk ook veel vrijwilligers,vrijwilligers die er vroeger uiteraard ook waren, maar minder. Veel voetbalgericht er was alles, de zaken rondom werden veelal door bestuursleden of een paar fanatieke leden gedaan. Nu zie je dat het rondom of sociaal gebeuren ook een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de organisatie binnen de vereniging
Wat is er gebeurd in die periode.O.a. oprichten van een jeugdcommissie, 1e sponsor, kleedlokalen en kantine in eigen beheer gebouwd, acties gestart die nu nog terugkomen (kerstbakjes).Wie zat er zoal in de jeugdcommissie, te denken valt aan Rinus Nagelkerke, Jaap Wisse, Cees van Sabben. Mensen die ook nu nog actief zijn, en dus in feite hun hart verpand hebben aan VVA. Ook mister VVA, Wim Aalbregtse, was al actief, o.a.bestuurslid en later als 1e kantinebeheerder van VVA. Wim heeft meer dienstjaren bij de voetbal dan bij zijn eigen baas.
De 1e sponsor was Piet Schrijver uit het toentertijd nog aanwezige café op de dijk. Hij gaf het eerste tenue aan de voetbal. Een symbool van de dorpse afkomst zijn de klompen van de toenmalige voorzitter Jan de Vos op de foto.Een krachtsinspanning was de bouw van kleedlokalen en kantine, onder de energieke leiding van Piet Simpelaar en de deskundigheid van Wim Beenhakker zijn er door vele mensen toen hand en spandiensten geleverd. Financiering werd toen o.a. gerealiseerd door het aan gaan van een renteloze lening met de leden. Ook toen was het al zo dat de geldmiddelen schaars waren. In 1969 was er bijvoorbeeld slechts fl. 100,- in de kas en een minimum aan bezittingen.
Voetbal was wellicht nog niet op het niveau van heden,namelijk hoogste niveau was 1e klasse Afdeling Zeeland,echter de tegenstanders waren wel dezelfde. Als je het vergelijkt met de huidige competitie kwamen wij vroeger ook Veere, Serooskerke, SKNWK, Spui, ZSC, tegen. Kende men in de jaren ’90 en ’00 de invloeden van de familie Goedegebure, in de jaren ’70 waren de namen Van de Kreeke en Nieuwenhuyze de bekendste van het 1e.
Bestuurlijk gezien zijn het de jaren van Jan de Vos en Henk Hoogerland. Mensen die of eerder of later hun sporen ook verdiend hebben in de gemeente politiek.Wat toentertijd wel opvallend was, was de bestuursinbreng van de voetbal binnen de KNVB Afd. Zeeland. Ik schat dat op een bepaald moment 30% van het bestuur van Zeeland bestond uit VVA’ers. Mensen die in eerste instantie ook hun inbreng hebben gehad in de vereniging. Of later weer zijn teruggekeerd naar de vereniging.Zo beschouwend merk je dat niet alleen het voetballen leefde, maar dat er ook mensen bereid waren om het bestuurlijk op orde te houden. Zolang dat er is blijf je als vereniging overeind, want een verenging laten bloeien en groeien gebeurt niet alleen op het veld maar ook in de bestuurs- en commissiekamers.
Een ieder was toen en is nu een gewaardeerde vrijwilliger die enerzijds op het veld kan werken aan het imago van de club en anderzijds de voorwaarden kan scheppen dat de anderen ook de tijd, middelen en ruimte hebben omdat te doen.Als dit teamwork behouden blijft dan is de leeftijd van 100 ook realiseerbaar.
