Inhoudsopgave jublieumboek
Uit de krant Neen, dit is geen voetbalelftal dat met roem overladen aan de weg timmert. Het houdt niet de gemoederen van duizenden voetbalfans bezig; het speelt niet in een toernooi
om een Europa-beker en het komt ook nooit in het nieuws vanwege de voetbalmarkt, waarop spelers tegen schrikbarend hoge (en soms ook schrikbarend lage)bedragen worden verhandeld. Niets van dit alles.
Dit is „slechts” een elftal van vrienden, die voetbal zuiver en alleen voor hun eigen plezier spelen. Zij zijn slechts in een betrekkelijk kleine kring bekend, in hun eigen, naaste omgeving.
En toch hebben zij, die vrienden, in het afgelopen voetbalseizoen gezamenlijk iets groots, iets bijzonders verricht.Zij scoorden namelijk maar liefst 217 doelpunten en stonden hun tegenstanders in het totaal slechts 22 treffers toe.
Aan het eind van de competitie stonden op hun officiële erelijstje de deelcijfers 211-21, dat kwam om dat een 6-1 overwinning geschrapt moest worden vanwege het feit, dat de tegenstander die deze nederlaag leed zich in de loop van het seizoen uit de competitie terug trok.
Bijzondere, heel bijzondere deelcijfers die 211-21. En daarom brengt SPORTSPIEGEL dit elftal hier vanuit de rust van de anonimiteit in het felle licht van de landelijke publiciteit schijnwerpers.
Het is het elftal van ‘s Heer Hendrikskinderen, dat zijn plezier beleeft in de zaterdagcompetitie van de afdelingZeeland van de KNVB. Met zulke deelcijfers behoeft het wel haast geen betoog, dat ‘s Heer Hendrikskinderen een kampioensfeestje heeft gevierd.
De Zuidbevelanders speelden 20 wedstrijden, wonnen er 19 en verloren er één met 2-3. Dat was de tweede wedstrijd van de competitie,nadat de eerste met 15-3 was gewonnen. In de18 andere overwinningen bedroegen de scores: 8-2, 9-3,6-3, 18-0, 5-0, 12-1, 10-1, 15-0, 18-0, 9-0, 9-0, 8-0, 13- 0, 22-1, 11-1, 6-2, 9-1 en 6-0.
Een ware regen van doelpunten dus. Wie de topscorer van ‘s Heer Hendrikskinderen was? Ze kunnen het U en ons daar in het Zeeuwse land niet vertellen. „We houden zulke dingen niet bij, want het is voor ons helemaal niet belangrijk. We voetballen met zijn elven en we maken de doelpunten met zijn elven.”
Dit is geen pose van sportiviteit, maar een uiting van de ware vriendengeest die daar in ‘s Heer Hendrikskinderen heerst. Het leek ons meer dan de moeite waard dit eens
naar voren te brengen.
Als U dan tot slot gaarne wilt weten, hoe die elf trap grage vrienden heten, wel hier zijn ze: Piet Kole, Piet Verhoeven, Wim Beenhakker, BertPoelman, Ko van de Kreeke en Johan Poelman, Jaap Wisse, Wim Verburg, Jan Kik, Arjaan van de Kreeke,Simon Harinck en Wim van de Kreeke.
